Mayakovski "Pantolonlu Bulut" şiiri için düşüncelerdir. Yazanlar bilir bu düşünceleri; insanı baş ağrılı, ağır bir iş yapmış gibi bitkin hale getiren sancılı bir süreç. O ilk kelime veya cümlenin peşine düşmüş haller. O üzerine yazabileceğine inandığın imge. İşte Mayakovski onu bulmanın heyecanı ile şöyle diyor "...yarı uykulu, fırladım. Kibritin loş ışığında sigara kutusunun kapağına "tek bacağını" yazdım ve kapattım. Sabah iki saat, kapağın üzerinde yazan "tek bacağın" ne olduğunu ve oraya nasıl geldiğini düşündüm." Tabi hikayenin sonunda Pantolonlu Bulut şiirini yaratıyor. Peki yazarın bu şiiri oluşturmasına esin kaynağı neydi: Bir tren yolculuğunda yanında oturduğu kadına sınırsız bir güven verebilmek adına ona "Erkek değil, pantolon giymiş bir bulut" olduğunu söylemesiyle başlamıştı herşey.