Resmeder herkes mutluluğunu

çerçeveletir ve gönlünün duvarına asar

bilmezler ki çerçeveye sığmaz mutluluklar

kalp durursa sararıp solar

daha sonra tüm boyalar

donar, kabuk bağlar ve hepsi birden kanar.


Üşür şairler dünyaya baktığında

üleştirilemeyen mutluluklar

ve mutsuzluklardan söz ederler

onlar konuştukça herkesin

tüyleri ürperir, fikri donar

ama şair durmaz

eline kalemi alır, kendi resmini çizer

biz şiir deriz ama yara der onlar.



Maviden de bahsedeyim sizlere

maviyi gördüğümden

maviyi soluduğumdan

ve maviyi içtiğimden

benim yaşadığım rüyada her şey mavi

ses mavi, koku mavi, tat mavi

resmimin tek rengi

tanrının en mükemmel işi.


Ellerim cebimde daha kaç sokak geçmeliyim?

kaç şarkı söylemeliyim?

kaç hülya görmeliyim?

ilham gelsin diye değil

gözlerini görmeliyim.


Yaşıyoruz ve ölüyoruz

şarkılar söylüyoruz

rüyalar görüyoruz

belki şiirler de yazıyoruz

ama bir konuda hemfikiriz ki

hepimiz doğuştan körüz


Salt mutluluk arayanlar

ziyadesiyle yanıldılar

çünkü bu çağda salt gerçek kalmadı

gerçekliğe kötü tohumlar ektik

hırslarımızı, kibirlerimizi

ve gösterişlerimizi

bütün güzel şeylere alet ettik


Aciz bir kul olarak

son sözlerimi dinleyin

mutluluğunuzu çizin ama çerçeveletmeyin

şairleri dinleyin tüyleriniz ürperse de

size satılan rüyaları değil

kendi rüyanızı görün

gözünüzü açın ve etrafınıza bakın

kibirsiz ve gösterişsiz mutluluğu arayın

kendi renginizi bulun ve çok sevin.