Şiirlerin kızıydım ben.
Satırlarım her sabah gözüme çarpar,
Her kalemim yazmak isterdi bir güneşin doğuşunda.
Sabah pişen ekmeğin kokusu gibi kokardı, kitabımın sayfaları, her rüzgarın etkisiyle uçuştuğunda.
Kokmaz mıydı sabah sabah lavantalar, papatyalar, yasemenler.
Taze çiçek kokusu gibi işlerdi içime.
İçimden doğan onca kelimeler,
Ağzımdan çıkan o cümleler,
Satırlara dökülürdü.
Konuşası gelirdi her satırımın,
Ama derler ya, konuşamaz satırlar,
Açıklayamaz cümleler,
Anlam veremez kelimeler,
Toparlayamaz harfler.
