Ölüm kokuyor mısralarım, sanki ince bir yağmur tepemde.
Ne ara çöreklendi yüreğime kara bulutlar,
Bilen susar, yok ki cevap vermeye mecal.
Kimsenin kimsesi güzel bir kız,
Uzatıyor uzaklardan bana ellerini.
Ah bir tutabilsem, çözülecek sanki tüm düğümler.
Fırtına kopuyor bir yerde, esintisi yüzüme vuruyor.
Ruhum bu esarete neden sessiz kalıyor?
Demir teller kesiyor sanki vücudumun en karanlık yerlerini.
Parçalarına ayrılıyor çok da acıtıyor canımı Merhamet etmiyor hiç, bitmiyor.
Bitmiyor ki biliyorum da hiçbir zaman bitmeyecek
Beril Gündüz
2022-07-27T11:11:18+03:00Çok teşekkür ederim geri dönüşünüz için, deniyorum sadece işte düşe kalka öğreneceğiz. Dediklerinizi dikkate alacağım :)
Ahmet Tekin Öztekin
2022-07-27T05:06:15+03:00Merhabalar öncelikle kaleminize yüreğinize sağlık eleştiri kabul etmiyorsanız bu yorumu ciddiye almayın biraz daha akıcı ve kafiyeli yazmanız bence şiirlerinizi biraz daha kulağa ve göze hitap edebilir elbette böyle bir niyetiniz varsa hangi akımı benimsediğinizi ne tarzda yazdığınızı bilemem bir de başka bir şey anlatmaya başlarken şiirinizde aralara boşluklar koymanız iyi olabilir bence çünkü ben okurken koptum birkaç kez en azından boşluk olursa başka bir şey söyleyecek şair diye düşünebilirim diye düşündüm