S: Taze anılar defterinde kurutulmuş bir çiçek

  Bütün beklentiler şimdi geçecek, biliyorum.

  Kırgınlıklar umudumu yenecek. 


R: Belki de güneş her şeyi silecek, biliyorum. 

   

S: Kırmızı bir perde. 

   Rengini utancımın kırmızısından alan bir perde. 

   Utancımı örtecek bir perde. 

   

R: Ellerimi tut. 

   Şimdi her şey geçecek. 

   Saat yine sabahı gösterecek, biliyorum.

   Aklından geçenleri ortalığa saçacak bir rüzgar.

  Sesin olacak ve her yerde çınlayacak, biliyorum.

  Herkes seni duyacak.

  Seninle dünya anlamlanacak, biliyorum.

   

S: Bilmiyorum.

   Bilmiyorum, bunlar nasıl olacak?

   Gücüm var mı bilmiyorum.

   Perdeler her yeri saracak.

   Bir yer var mı kalbimden başka sığınacak?

   Kurumuş çiçeğin yaprakları dökülecek.

   Bilmiyorum sonra kim tomurcuk verecek?

   Toprak kabul etmeyecek ölmüş tohumlarımı.

   Elini eteğini herkes gibi çekecek.

   

R: Çiçeğini al, perdeni aç

   Haykır, sesinden korkma.

   En son kişisin utanacak, biliyorum.

   Kırmızı perde yok artık, çıkar at.

   Yeni çiçekler, tomurcuklarından doğacak.