Can sıkıntısı, yürek daralması diye bir durum var. Hemen herkesin başına gelmiştir. Schopenhauer'in bir yazısına denk geldim =
"Can sıkıntısı insanda en büyük belalardan, en doğrudan hissedilen cezalardandır. Hayattaki tek amaçları keselerini doldurmak olan ve kafalarının içini ölümüne boş bırakan bir çok sefilde görürüz bunu. Can sıkıntısı tüm kötülüklerin anasıdır ve sürekli çoğalıyor. Şüphe yok ki dünya geriye gitmektedir ve bu kötülük yayılmaktadır"
Ünlü karamsar ve mükemmeliyetçi filozof böyle diyor.
Can sıkıntısı neden olur? Monotonluk, rutin Can sıkıntısı ortaya çıkarabilir. İnsan bir anlam ve görev varlığıdır. Faydalı olma, düzgün olma, mamur etme gibi davranışlar fıtratındandır. Bence Can sıkıntısı görevin unutulması ve anlamın kaybedilmesinin sonucudur. Anlam, iyilik doğruluk güzellik üzere olmaktır.
Can sıkıntısını gideren belki bir yürüyüş, belki bir dostla üçbeş laflamadır. Ama en geçerli reçete merak duygusudur denir. Belgesel izlenebilir, bir kitap karıştırılabilir, zihni temiz ve diri tutacak hobiler geliştirilebilir.
Schopenhauer çok acımasız eleştirmiş. Halbuki Kuran'da çok doğal bulunan bu durum için şöyle denir :
Elem neşrah leke sadrazam
"Biz senin göğsünü ferahlatmadık mı?
Öyleyse bir zorlu iş bittiğinde rehavete kapılma, azimle başka bir işe koyul."
İnşirah suresini okuyarak, anlayarak ferahlayalım.
Tanrı yollarından ayırmasın.
