Yine tüylerimi diken diken eden bir yalnızlık.
Aldanmış olmanın -ağır- imtihanı.
Sevmenin, çok sevmenin
Yürekte bıraktığı o acımtırak hüzün.
Dilime hücum eden
Bilmediğim onca lisanın karmaşası içinde
Sonu gelmez bir nisyan.
Her şeyi silip süpüren, yok eden bir nisyan.
Her kelimenin bir izi var yüreğimde
Her gidenin bir anısı.
Aslında insan unutarak büyür.
Zaten unutmak en ağır ceza
Şimdi zaman, anlamını yitirmiş bir akşamüstü
Güneşin vedalaştığı demler artık.
Bilirsin, ben en çok sabahı severim
Bilirsin, sana uyandığım bütün sabahları çok sevdim.
Fatmanur Kaya
2021-02-13T19:13:17+03:00Teşekkür ederim. Hoş buldum🎈🌸🌸😊
Fehmekar
2021-02-13T18:30:20+03:00"Aslında insan unutarak büyür.
Zaten unutmak en ağır ceza" içindekileri cok güzel ifade etmişsin, içinden dökülenlerde görüyorum birçok gerçek acıyı. Emeğine sağlık, hoş geldinnn 🌾
Fatmanur Kaya
2021-01-09T00:01:14+03:00İnşallah😊🌸
Hasibe Şan
2021-01-08T22:00:14+03:00Nice şiirlerde buluşmak dileğiyle o zaman 😉
Fatmanur Kaya
2021-01-08T21:31:02+03:00Çok teşekkür ederim :)
Bu şiirime yapılan ilk yorum bu yüzden çok kıymetli 🌸🌹
Hasibe Şan
2021-01-08T18:56:47+03:00Bitmek bilmeyen acı, hiç dinmeyen bir yara. Ne güzel bir dille dizeleri süslemişsin. Tebrikler 👏🏻