Yine tüylerimi diken diken eden bir yalnızlık.

Aldanmış olmanın -ağır- imtihanı.

Sevmenin, çok sevmenin

Yürekte bıraktığı o acımtırak hüzün.


Dilime hücum eden

Bilmediğim onca lisanın karmaşası içinde

Sonu gelmez bir nisyan.

Her şeyi silip süpüren, yok eden bir nisyan.


Her kelimenin bir izi var yüreğimde

Her gidenin bir anısı.

Aslında insan unutarak büyür.

Zaten unutmak en ağır ceza


Şimdi zaman, anlamını yitirmiş bir akşamüstü

Güneşin vedalaştığı demler artık.

Bilirsin, ben en çok sabahı severim

Bilirsin, sana uyandığım bütün sabahları çok sevdim.