Elimde kalem olsa böyle olmazdı
Sirenler bu kadar uzun çalmazdı
Her koşuşturmacanın içinde bu kadar kaybolmazdım
İyiydim ki ben neden bıraktım ki kalemi
Yoksa o mu küstü bana
İstemiyor mu beni
Yazamıyor muyum
Anlamıyor mu kimse
Cesur adamın işi kalem
Büyüdükçe daha korkak bir herife dönüşüyorum da ondan heralde
Korkak yaşayıp cesurca yazmalıyım işte
Kurallar basitti
Ben yaşarken de yazarken de artık siren seslerini çokça duyuyorum
Nefesim kesilip elim ayağım birbirine dolanıyor
Ya nedir, ne olmuş yani
Sanırsın ki neyi var da ne kaybediyor
Benim diyebileceğim bir ben bile yok
O zaman bu siren sesleri neden yükseliyor
Organlarımı avucuna alıp sıkan şey de neyin nesi.
Sanırım artık uyanmalıyım.
