Merhametin bir sanatı olsaydı eğer
ağlatırdı hepimizi
ne dersin,
belki de bu yüzden seviyorumdur seni
Şehrin kalbi olmaz,
o yüzden göbeğine gidilir
Burada konaklar avcı
burada berkitilir mermer
Ve aralarından en insaflısı
Tuz uğruna kervanlık eder
Bunca bağırmak hoş mu diyebilirsiniz
Fakat üryanca düşünmek hissini
doğduğumdan biliyorum
Yüzümü gerdiğim harfleri dikmek için
kendime olanca hırsla dokundum hep
Aynalar sayrıdır ve bunu diyebiliyorum artık
-ki kendimi sizden hayli önemsiz görüyorum-
Talihim,
kendimi kesmezden evvel resimlerde
Çöp olmadan çizmekti
dağların ortasından sular akan şehirlerde
-Şehirlerde,
şehirlerden de önce-
Talihimden bir de
Kendime kıygın sabahlar aldım
ışıdıkça ufuklaşan sabahlar...
Noktanın kapandığı kubbeye yazdım adını
Merhametin bir sanatı olsaydı eğer
ağlatırdı hepimizi
ne dersin,
belki de sırf bu yüzden seviyorumdur seni
