VI.
Bulacaktı elbet Sıska’yı aklının ardına ittikleri
İnsan sele sırt dönse
Su karışıyordu insana
Ve vücudu şimdi tümüyle ateşle kaplı olan Sıska
Bir iki damla yaşla ateşini harlardı anca
Çok şeye aklı ermezdi, öyle inanmıştı
Babası demişti böyle
‘’Ulan bu Sıska’nın ne aklı vardır, almaz kafası.’’
Öyle inandı ya bir defasında Sıska
Bilmez sanıyordu da hissediyordu
Anasının hisli oğlu Sıska
Sırtını dönmek içgüdüsüyle bi’ gayret
Caddelere veriyordu kendini
Tükenmeyen bir ağlamak hissi
Şu her şeyden sefil olan
Yoksulluğu her şeye olan Sıska’nın
Şu koca evrende küçük bir nokta olan Sıska’nın kütlesini hüzünle dolduruyordu da
Gözü görmüyordu işte
Umut adına her detay sulanıp filizlenmeyi buna mı dayandırıyordu
Gözleri uzak şehirler gibi Sıska
Bunu düşünüp bocalıyordu
Söylenen odur ki bir hal vardır Sıska’da
Bu hal Sıska’yı köprü altlarında uyutur
Bir şeyi çeviren harabeye
Ve bir enkazı toparlayan
İki farklı şekilde tezahür eden aynı güç
Hangi kulvarda kendiyle yarışabilirdi ki
Sıska durup durup bu sorunun kendinde hissettirdiklerine daldırıyordu gözünü
İki güç arasında kalan bir enkaz
Enkazda Sıska’nın annesinin ölüsü
Çığlıklarını Sıska’nın babasının öfkeli sesi bastırıyordu
Sıska kafasını geceye dayıyordu bundan
Yıldızları Onun
Tenine hiç işlenmemiş kadın kokusu
Bir rüzgarla saçlarından taşan alkol
Eksilen sakallarından birkaç tel
Bir kez olsun adıyla çağrılmayışı
Ağlayışı Onun
Anlaşılmayışı
Uzun yollarda yürüyüşler
Düşüşler uzun uzun
Toparlanmak gayreti
Siyah beyaz fotoğraflar; sandıktan arada bir çıkan
Kapıyı son defa çekişi babasının yüzüne
Kulaklarında uğultusu babasının
Nasırlı elleri Sıska’nın
Her yere girip çıkarken gitmiyor oluşu hiçbir yere
Aylaklığı
İkircikliliği
Saçlarından akan çamur
Ve sığınmak kaygısı
Yitip gitmek korkusu
Denen odur ki
Sıska’yı şimdiki bu garip Sıska yapan her şey
Durmaksızın enkaz olmaya özendiriyordu Sıska’yı.
devam edecek...
Cansu Türedi
2021-02-13T21:31:28+03:00şiirin okuyanıyla güzelleşmesi... teşekkür ederim!
Zeynep öz
2021-02-13T01:52:30+03:00Resmen şiir akıp giderken içimizi de alıp götürdü hiçbir yere. Var olmanın ağır yükünü taşıyamayacak desene. Bu kadar zor ve acı verici olacağını bilseydi ister miydi var olmak? Var olduktan sonra da ne hayata ne içindeki sese karşı koymak imkansızdır. Taban tabana zıt olsalarda. Bir kazanan olmaz bu savaşta tek katıp vardır; hayat yine hayattır ne kazanır ne kaybeder olan aciz ömre olur.
Kevser Kula Yabansu
2021-02-13T01:19:45+03:00Mükemmel...
Fatih
2021-02-13T00:23:53+03:00şiiri beğendim emeğinize sağlık. Tek eleştirim ortalara doğru biraz fazla betimle duyguyu bocalatmış gibi hissettim.
Cansu Türedi
2021-02-12T22:59:03+03:00di mi... yoldayken ne için yolda olduğunu unutacak çok zaman harcamak ve varamamak...
Jean Valjean
2021-02-12T22:38:36+03:00"Her yere girip çıkarken gitmiyor oluşu hiçbir yere" Milyonlarcamız gibi...