adı Ankara olan...
adı gizem göçüren bir humma
veremli yalnızlıklar ören
sesi yankısız koridorlarda kalmış
bir şehri yaşamak ölüm
bir çingenenin arsız sesiyle
çiçeklere en onmaz yaralar açan
nikotin kokan parmaklarımda hâlâ
fakir dostluklara çatılmış
bir şehri düşünmek zor
bakırdan yalnızlıklar içerek
soluk bir sonbahar sabahında
kırgın intiharlar düşlediğim
kaldırımlarında soylu
bir şehri özlemek zor
