Özledim gözlerindeki mutlu beni Ruhumda esen tanyelini Tenindeki şevkati Şimdi karanlık heryer Sustu zihnimdekiler Sensizliğin bu kadar acıtacağını bilemediler Derin bir matem hakim zihnime Sessizlik çok gürültülü Neyseki bastırıyor ruhumun acısı her şeyi Şimdi anlam yok hiçbir şeyde Ne kadarda kasvetli dünya Karanlık her taraf senin ışığın olmayınca Duvarlarda arkadaş olmuyor bana Ağlıyorlar halime görüyorum Bilmiyorlar ki senin acın bile dünyadaki her şeyden iyi geliyor bana Bir gün bende unutacağım seni Geriye bir tek acıların kalacak Onlarda o kadar acıtmayacak Her şeyin geçtiği gibi geçecek buda Fakat sende herkes gibi geçmemeliydin hayatımdan Buydu aslında canımı acıtan
