Tavanın yakasında elim

Tüm gölgelerin gücü bi' bana yetiyor

Kendi ışığına yetim ses olarak

Sen burdan gidince buramın bir espirisi kalmayacak dedim


Ama olsun

Nasıl oluyorsa ay secdede kararırıyor

Ama olsun

Dizlerim ağrıyor sehpa görünce

Bu örümcek ağı parmaklar

Babamın mermer ustalığından miras

Ama olsun

Nasıl olsa çıraklar da ölecek

Mesai saatlerinde çarpılarla

Ve kapısız kaldım olsun

Çünkü bu oysa sana hakkın verilecek değil

Kendi rızasıyla teslim olacak 

Nasibime ricacıyım


Elim tavanın göğsünde

Toprakta sancak tutar babamın nasırı

Ve bir gün olur ya

İnsan kendi yarattığı bir şeyi öldürmek isterse

Ama olsun

Ben haritalarda bir ev arayan çocuğu anacağım


Dayak yedim

Damak aldım bunun tadı başka

Uyuyorken hiç görmediğim bir duvar

Ayakta duracak olursa

Aklım çelimsiz

Ama olsun

Annemi sayacaklar ve ben

Bunun dışında iki dil daha biliyorum

Elim tamahın üstünde

Mermere inanmak kumdan başlıyor

Çizgilere basmıyorum ya 

Kürt olduğumu anlıyorlar


Ama olsun

Bir trabzanla sevişeceksen

İntiharın gölgenden ayrılacak yirmialtı farklı yolu var