Zamanın eskittiği yalnız ben değilim, hissetme yeteneğim de körelmekte. Göğsümdeki ateşin yerini közler alıyor. Rastlanılan her şey, biraz daha alışıldık artık. Umut etmek piyango biletine bakan yüzlerde, ben israf olan kâğıda üzülür haldeyim. İyi hissetmeyi iyice hissetmeye değiştiğimden canım pek yanmaz artık, sivrisinek ısırığından hallice dertlerim. Düşüncelerimin zemini kaygan, devrilen düşlerim düşmeye alışık. Artık eğrinin de doğrunun da farkı yok. Göçmen kuşlar gibi… Arayışın özgürlük, gökyüzü tavan; çarpar durur kafan. Çoğu zaman da kafanın içinde çarpar durursun ya o da pek kötü.
