".. Orhan Veli'nin düştüğü çukur Üsküdar'da açık hala
Belki Kadıköy'dedir.
Belki Hakkari'de kesiyorlar bir çocuğun gırtlağını şu saatte
Belki Beyoğlu'nun bahçelerinden birinde Babil misali demleniyoruz,
demleniyoruz,
demleniyoruz
Ki bilmek de var
Şu koca karnı yarılı zaman, kimleri almamış ki
Ki bilmek de var, var canım var
Ya ötelerden birileri
"Oy Havar" parçalanan bir gırtlak gibi ve oyulmuş gözlerinden sağanak.
Tırpanların arasında bulandıkça bulanıyoruz da tılsımını yitirmiş bir ekmek kokusu gibi yarin kokusu.
"Oy canım" diyorsun "sen getir üstümü bir umudum sendedir.
Gel..."