Soğuk ruhumun tükendi, solgun artık nefesi
Bitkin hislerim söndü, kalmadı kalbimin hevesi
Bitti Güller İçindeki Kız'ın hükmedici eseri
Gözünü açtı körlüğünden kaçan avareliğin sefili
Sonrasında esti geçti bir sürgünün meltemi
Yazılanlara dokundu Değerli Taş'ın gözleri
Kalbimin kenarında açan çiçek mevsimler geçirdi
Umutsuzluk ve keder Kelebek'in ölümünü getirdi
Düştü Papilionem karanlık bir çukurdan içeri
Zehirli Otlar'la doluydu Artemis tapınağının üzeri
Kaygan bir hayaldi bu istemsizce kurduğu
Vazgeçilmezdi o Ot'un bir nefeslik hoşluğu
Yanlış bir kararla oluştu huzursuzluğun iç sesi
Ancak o zaman anladım nedir umursamazlığın hikmeti
Yanılgılar Damlar, gürültülüdür dinletisi
Ancak dinlersen duyabilirsin sevgisindeki öfkeyi
Bir feza gibi açar o bitkinin güçlü hisleri
Ne dersen de öğretir insana yarattığı eseri
Feyz getirir insana kolaydır bu yönünü sevmesi
Ama bilinmesi pek güçtür, nedir onun gerçeği?
Bir anda yandı bitti, savruldu portresinin külleri
Siyah yıldızlarla doludur, boynu ve güzel yüzleri
Sarmaşık gibi sarılır Taze Sürgün'ü bekleyişime
Yüzüne çarpınca uyanırsın, Şafak Getiren'in güneşine
Bir dizi inançtır bu, değiştirir insanı
İnsan kendi seçer sonunu getirecek yalanını
Geçmişte kalamaz insan, saklanmaz derinlerinden
Umursamaz o Denizci hiçbir okyanusun sonunu.
