Kaslarım erimiş, bir deri bir kemik kalmış, gözlerim kapkaranlık ve umutsuz, ağzımı oynatamıyorum. Uzanıyorum hareketsizce, artık düşüncelerim de yok. Nefret ve umutsuzluk var kafamın içinde sadece. Algım kapalı, yemiş bitirmişim kendimi. Neden böyle olmuşum? İyi zamanlarım bu mu yani? Sağlıksız, aç ve umutsuz. Güvenemem kimseye, insanlar yürüyen kokuşmuş kötülükler... Hayatın renkleri cidden karanlıkta mı yani? Neden! Yok olacağım yakında, yazamayacağım hiçbir şey. Neden insanlar bu kadar kötü ve hepsi nasıl böyle? Neden hiç istisna yok? Yok olana kadar kendimi bitirmem neden mantıklı? Her şey doğumda belirleniyor sanırım, ailenin ne kadar zeki ve parası olmasında, çevrendeki insanlarda... Kodlanmış biyolojik varlıklar gibiyiz, binlerce ihtimal arasından şuna şu tepkiyi ver! Neden? Çünkü insanım ben, kötüyüm. Pişmanlık ve hayal kırıklığıyla ölecek her insan ama hiçbiri farkında olmayacak. Şakalaşacak, yalan söyleyecek ve durumu kendi lehine çevirecek. Sanki bu bir işe yarıyormuş gibi... Keşke tüm insanlar kediler gibi olsa. Hepsi kendi gibi davranıyor, kavgaysa kavga, sevgiyse sevgi. Ama bizde güç istenci var ve bunun için kendi klonlarımı kullanacağım. Mantığa bak. Cidden çok kısa bir süre yaşıyoruz, cidden çok az! Bu sürede bunları yapmak veya yapmaya mecbur bırakmak şeytan olduğunuzun kanıtı. Artık kafamda oturmaya başladı insanlar, şeytanlar ve insanlar olarak ikiye ayrılıyor. Şu an bunu okuyan, cidden insan mısın acaba? İkisi de olmamanı umardım ben çünkü hiç var olmamak en iyi seçenek. Nasıl iyimser bakıp hayata kendinizi adapte edebiliyorsunuz, anlamıyorum. Hayvanlar ne kadar umutsuz ve kötü bir yolda da olsa türünün baskın özelliği olarak hayatta kalmanın bir yolunu bulur, senin bundan bir farkın var mı? Etrafındakileri fark edip, bunlarla yaşayıp, kendine amaç belirleyip bunları düzeltmek mi? En azından farkında olmak mı daha iyi bir varoluş? Yoksa bir hayvan gibi kendini gerçeklikten koparıp yaşamak için kendini kandırmak mı? Umarım potansiyelini heba etmezsin çünkü nereye baksam bu durum var. Şans falan dilemiyorum sana, sadece uyanmanı umuyorum.