Ömrü boyunca ışığı aradı.
Nereye çıkacağını bilmediği, hangi yönde olduğunu kestiremedim bir feri...
Kara dumanlar arasında sıkıştığı vakitler oldu.
Umuda sarıldı, onu unuttuğu yahut unutmaya başladığı an.
Karanlığa çoktan alışmış yahut kapılmıştı.
Onun içinde yolcuydu, hancıydı, yön verendi.
Benliğini arayan “beni” onunla bir olduğu zaman...
Zaman çoktan geçmiş, nefes değişmişti.
Gözler aşinaydı siyaha.
Ruh bezenmişti katran boncuklara.
Karanlıkla bir olmanın lügatı yazılıyordu sayfalara.
Kırmızı mürekkeple...
21/04/2020
