Pencerelerim kırıldı 

Size yağmur yağıyor 

Bana cam 


Kırıldı diyorum umudum 

Bu gözlükle siz biraz 

Balkonlardan sarkan çocuklar gibisiniz 

Düşersiniz ve tutamam


Kim düşmez ki

Kim üşümez ki geceleri 

Denizinde dünyanın 

Su alan çatlak bir gemiyim.

Korkuyorum batmaktan 

Ve denizin öfkesinden 

Anlamıyorsunuz kırık bu dünya 

Kırık camlarınızın ardından 


Duymadığınız seslerden 

Geçiyorum 

Gözünüze değmeyen hayaller 

Geziniyor evimde 

Depremler oluyor sarsılmıyorsunuz 

Korkusuzsunuz ve soluk bir bencillikle 

Sırıtıyorsunuz resmimde.


Herkes bir kötülük düşünüyor 

Herkes saklıyor kendini 

Bir mektup zarfının içinde 

Körsünüz ne de olsa 

Gece gözlerinizde birikiyor 

Örtülerin altında bir acı 

Köpükleniyor sinsice 


Sesimi kısan da sizsiniz 

Buzullarımı eriten de 

Penguenler anlar beni 

Küresel soğukluklar kentinde 

Kalabalıkta unuttuğunuz 

Çarpıp da bedelini ödemekten korktuğunuz 

Bir gerçeğin kırıntısı cebimde

Her gün ruhumu kanatıyor.