Merhabalar,

Ben bu yollardan biriyim.

Kimsenin geçmediği,

Lambasız sokaklardan.


Alt caddemde biri yaşar,

Tek odalıdır evi.

Çok çıkmaz evden,

Sigara sarar, şiir yazar.


Kalemi yazmaz olur kimi zaman,

Tütünü biter, kağıdı biter.

Çoktur evine giren çıkan,

Gün biter, gece biter.


Kimdir bilmem onlar,

İlk defa geçerler benden.

Sökük kaldırım taşlarıma basar,

Küfürle nefret kusarlar.


Işıksızdır sokağım benim,

Fakirler yaşar, geceleri yoktur.

Satarlar saatlerini,

Maaş için gündüzleri.


Bir bizimkinin ışığı yanar,

Uyuyamaz açlıktan, şaraptan.

Dedim ya ölüdür, yaşamaz aslında,

Ama ışık verir ışıksız sokağıma.


Hayret, sabahleyin yanıyor lambası.

Hâlâ ayakta olamaz, acaba uykuya mı daldı

Haber geldi, tavanda bir ip yerde kirli halı,

Bir kitapları kaldı bir de süpürgemsi çalı.

Bir de ben, Ankara’nın ışıksız sokağı.