kendi gölgesinden korkarken kalbim bir park karanlığında
hayaletler hayal ettiğim siyahlığa bir kurbağa sıçrar durur
ruhum bu denli ışıksızken,
ne diye bir ampulün merhametine sığınırım?
sanki şalterler attığında ödüm kopmayacakmış da
mühendislerden bilicekmişim gibi tüm suçu
ah sırtım
kendine dayanak diye seçtiğin ne ise,
önce kalbine sor
kalp ki hatalardan ders almaz
yoksa nasıl güvenirsin bir daha?
nasıl korkularına güvenliğin için kifayet süsü verirsin?
20.11.2019
