Sokaklara kümelenen zifirilikler arasında

Belki de son yürüyüşümdü güneşli çocukla

Aynı kentte hüznün iki varisi gibiydik

Biri penceresinde çiçekler büyüten

Öbürü kendiyle savaşında hezimete uğrayan

İki aynı yolun yolcusu...

Böyledir işte yaşam,

ziyadesiyle acıdır

Böyledir işte bizim sevdamız,

acıya bağlıdır,

Onun yokluğu

Koskocaman bir yalan ve hilaftır

Seher vaktine doğru hızlanan adımlarımız

Soluk alıp vermedeki heyecanı bir dersti

Gizemli, yaralı bir o kadar umutlu tebessümü

Bu ıssızlıktan gelen bir armağandı bana

Güneşli çocukla yürüyorum gözlerim yaşlı

Bu seferki yılgınlığı bastıracak kadar kavgacı

Huzura inançlı, biraz ilginç ve inatçı

Herkes kendi kısır döngüsünde çırpınışta,

Bir kıvılcım gerekli çemberleri kırmaya,

Bir tufan gerekli bu melankoliyi boğmaya,

Ve yolcusu sadece umut olan bir gemi...