Çoktan başlamış... Bırakılmış kentlerin yüzünü çevirdiği bir ayrılık bu... Kimseden çalmadım kimseye küsmedim... Gittiğim şehirlerin kadınları kadar bakir bu yalnızlık... Ellerim avuçlarım içinde buz tutmuş ve ben halen bıraktığın özlemde...
Gelsen tanırdın... Sen de bir yerinden yakalardın, kim bilir belki de kimsesizlik herkesi biraz burktu biraz yordu...
Elleri üstünde çok yolculuk tanıdım.
O yolculuklarda çok yolcu...
Kimse kendi kadar uzak değildi tenine...
Keşfin hazzıyla çalan kapı önü gülüşleriyle ağırladım birçoğunu. Ve bilmek acıydı gitmeye böylesi özlem duyuşlarını...
Hangi halin aynası bu yüzümde gördüğüm...
Kimin kimsesizliği bu yalnızlık...
