Ben yaratıcıya inanıyorum siz inanır mısınız ya da artık kime inanıyorsanız. Ellerimi açıp dualar ediyorum ama sanki bu aralar sesim duyulmuyor. Tabi ki biliyorum O dualara cevap verendir. Sonsuz inanıyorum. Ama bu aralar huzura ihtiyacım olduğu kadar o huzur bana haram gibi. Dualarımın zamana ihtiyacı olduğunu da anlıyorum. Neden, nasıl, niye diye içimden geçirmeden yine de duramıyorum. Sizlerde de olduğuna eminim. Ruhum içeride sıkışmışda can çekişiyormuş gibi çığlıklar atıyor. Diyorum ki bu da geçer bu da geçecek bu da bir süreç diğerleri gibi bunu da atlatacaksın. Ama geceleri aklımı yitirecekmişim gibi geliyor. Zaten güneşin batışıyla başlamıyor mu insanın savaşı. Bugünlerde soluduğum hava ciğerlerime yetmiyor. Tüm dünyayı çeksem içime belki rahatlarım.