Sararmış bir tablodan ibarettir fotoğrafım şimdi
Elleriyle avuçlarımın içini kaşır
Zengin olacağını sanırım
Bir beklentiden yitik bir umuttan
Yokladığım yoksulluğudur cebimin
Sonra delik deşik olmuştur gocuğum gibi kalbimin her bir yanı
İlikleyemem yakalarımın bağını!
saygısız sanılırım
Oysa fakirlikten ibarettir her bir yanım
Geceleri penceremin kenarından soğuk sızıyor
Alıştım
Üşüyen ayakları var benim gibi, sokaktaki çocukların
Oysa atıktır senin bile etin
Azıcık aşım ya kaygılıysa demediler başım
Alıştım, alıştık
Babacığım vesikalığını kaybetmekten korkarak saklarım.
