Ve o gün her şey soldu
İçimde yanan tek ışık senken
Hayatın renkleri soldu sen giderken
Gözümün feri söndü
Yerini göz yaşlarına bıraktı gözümdeki ışık
Her şey soldu da
Bir sen kaldın içimde yanan
Bir de boğazımdaki onlarca düğüm
Ve o gün geriye sadece şiirler kaldı
Şiir gibi gülüşlerin
Şiir gibi öpüşlerin
Şiir gibi sesin kaldı
Ve ben kendimden vazgeçme eşiğinde
Seninle doyasıya sarılmıştım,
Ki ben sana doymayla çoktan vedalaşmıştım
Ve o gün sen denen devrim kalbime
kök saldı
Kalbim kapılarını bir bir kapattı
Mektuplar yazdım ardından
Adressiz, izsiz, sahipsiz
Göz yaşlarımla yıkadım şiirleri
Artık her şey sevgim kadar saf ve temiz
Ve o gün hasret ruhuma zincirlendi
Ruhum hasretin binbir türlüsüne aşina
Hayalinle uyur hayalinle uyanır gözüm
Düşlerde bile her gece sana sarılır ruhum
Artık her şey düşler kadar uzakta
Ve o gün masallara döndük sevgilim
Yarım kalan mutsuz sonlu masallara
Güze öykündük sevdamızla
Bundandır göz yaşlarımı yağmura çevirişin
Bir hayalin kaldın geriye
Bir de sana olan delice sevdam
Çık gel uzaklardan
Yeşert kalbimi
Sanadır tüm solmalarım
Sanadır gün boyu uzaklara bakmalarım.
