Tavlanmamış bir bıçakta taşıyorum göğsümü

Allah kötü, insan beter

Tan, güneşin yanan örsüdür

Duman yeter bana köz sizin olsun


Şehre çöken bu örtü

Kendini ateşe vermiş bir Ermeni’nin

Kemiğidir biliyorsun


Deniz görmemiş çocukların oynadığı

Cehennem çukuru ve bilye

Bir hükümdar otağının iskeletiyle kurulmuş

Darağacı

Boynuna geçirilmiş ilmeğe aşık

Ve hatta annesi ördü diye

Tavlanmamış bir bıçağı gözlerinde taşıyan adam

Velev ki ibne

Velev ki haram öpülmek


Aşk biraz da üçüncü tekil kişidir

Bunu düşünmeyin


Sırtımda taşıyorum göğsümü

Yandıkça tav diyen bir bıçakla

Mavi kehribar ve sarı tütün

Kanıma karıştığından beri

Örse ateş tükürür

Ana dilim 

Ki kükürtçe

Şehre çöken örtülerle söndürülür


Ser verir her gece Ekber

Boynu gecenin büstü

Boynu büsbütün çıplak ama

Boynu benimle büyüyen bir öyküdür

Boynu gökyüzünü sabit tutan bıçak 

Benim de anlatacak bir izim olsun


Kollarım yeter bana

Özgürlük sandığım kelepçeler

Sizin olsun