içimdeki vehmi uyandırma yalvarırım
geçmiş muktedir sığınaktır ben gibi anakroniklere
kin bürür inatla bastığım narin toprağı
şu adına “sorumluluk” dedikleri
ne kadar
ne kadar da komplike!
anneannemin çekyatını döven güneş
örgüsü noksan battaniyenin örttüğü kışlar
ruhu uyandıran cılız keten kuşları..
şu durulca akan gençlik, alçak bir çapaktır özünde!
ezberimi boz yazgımın anımsayamadığım kudreti
yoksa önlüklü öğrencilere yamayacağım hasetimi
sabahleyin vuruyorum kafamı zindanlara
takvim yaprakları geliyor öfkeme ziyaretçi
gözlerim yuvasından uçuyor kabrimi ziyarete
anlıyorum ki yaşam, mahir bir suikastçi
