Anlatsana yalanlarını az az.
Nasıl bakar insan öyle sahte?
Derin, parlak, haylaz biraz...
Göz güler mi her gördüğüne?
Her yere bakındım bugün,
Bulamadım kaybettiklerimi.
Hatırlayınca birden çöktü hüzün,
Kayıpların gözdesi zannettiklerimi.
Hayat bundan mı ibaretmiş,
Öldürür mü nefesini hissetmemek?
Kalbimin sanki canı çekilmiş,
Anladım sensizlik son demek.
Seni kaybettim diyemem ben,
Hiç benimsin gibi bakmadım.
Diyorum benimsin zannettiğimden,
Zannettiklerimdir acı kaybım.
Sevdi san gözü güldü diye.
İstiyordu de, kendini eğle.
Yetmiyor di mi ümit etmeye?
Son ver gideni tutmakta diretmeye!
Artık son sözlerim sana dair,
Hazır ekim de gelmişken
Kalbimdeki ateş sakinleşir,
Bulutlar için için ağlarken.
