bu acıya son vermek lazım

keskin bir bıçak darbesi

derinlere inmesi lazım

vicdanıma kadar


kaldıysa en ufak umut

onun da yok olması lazım

sessiz ve herkesten uzak

yapmalıyım tek başıma


önce içten bir sıcaklık

sonra yabancı soğukluğu

giderek üşeyeceğim

yerde uzanıp ve kıvrılıp


son kez göreceğim

bu lanet tavanı ve

çatlamış sıvaları

son kez göreceğim


farkındayım hepsinin

zihnimin bana bir oyunu

tüm bu olanlar ve olacaklar

yapmamalıyım bunları


fakat dinmiyor hiçbir acı

sol kolumdaki sızı

kalbimdeki ağrı

yaşlar dinmiyor


her geceye bir azap

öldürüyorum kendimi

yaşamayı sürdürerek

son bir kez ölsem


yüksek bir binadan

ormandaki ağaçtan

keskin bıçaktan

yardım alsam


karar veremiyorum

kendimle konuşuyorum

sanırım buluyorum artık

gitmenin bir yolunu


kimseyi kırmadan

üzmeden ve

ağlatmadan

gitmenin bir yolunu


sessizliğe gömülerek

gecenin ortasında

herkesten uzakta

son kez gidiyorum.