bu acıya son vermek lazım
keskin bir bıçak darbesi
derinlere inmesi lazım
vicdanıma kadar
kaldıysa en ufak umut
onun da yok olması lazım
sessiz ve herkesten uzak
yapmalıyım tek başıma
önce içten bir sıcaklık
sonra yabancı soğukluğu
giderek üşeyeceğim
yerde uzanıp ve kıvrılıp
son kez göreceğim
bu lanet tavanı ve
çatlamış sıvaları
son kez göreceğim
farkındayım hepsinin
zihnimin bana bir oyunu
tüm bu olanlar ve olacaklar
yapmamalıyım bunları
fakat dinmiyor hiçbir acı
sol kolumdaki sızı
kalbimdeki ağrı
yaşlar dinmiyor
her geceye bir azap
öldürüyorum kendimi
yaşamayı sürdürerek
son bir kez ölsem
yüksek bir binadan
ormandaki ağaçtan
keskin bıçaktan
yardım alsam
karar veremiyorum
kendimle konuşuyorum
sanırım buluyorum artık
gitmenin bir yolunu
kimseyi kırmadan
üzmeden ve
ağlatmadan
gitmenin bir yolunu
sessizliğe gömülerek
gecenin ortasında
herkesten uzakta
son kez gidiyorum.
Kâti
2024-06-23T17:58:11+03:00Şiirin yarattığı kasvet etkileyici ve genel hatlarıyla şiirinizi beğendim. İşin musiki kısmına biraz daha ehemmiyet verilirse kusursuzu yakalayabilirsiniz. Kaleminize sağlık