Artık bu defterde yazacak yer kalmadı. Şöyle bir baktım da, "Beni terk et" diye yakarışımdan sonra bitmiş sayfalar. Sanırım bu, yolun sonu demek. Sanırım bu defterle sen de bittin. Artık seni, bu hikayeyi tamamlamak için yazacağım yalnızca. İlk günden beri arzuladığım şey bu ne de olsa. Tamamlanmak.. Tamamlanmam için senin olman gerektiğini düşünürdüm hep. Gerek yokmuş. Nasıl tek başıma yaşattıysam biz'i tek başıma da tamamlayabilirmişim. Çünkü biliyorum ki, bu hikaye senden ve benden çok daha büyük. Yani ne sana gerek var ne de bana. Bu hikaye, 19'unda iki genç aşıkla tamamlandı zaten. Biliyorum, bana olan sevgin kadar kıymetli sevgisizliğinde. Öyle ya, nasıl biterdi yoksa bu sarı sayfalı, yaralı defter. Sevginin yazdırdıkları yitip gitse de bir çöp tenekesinde, sevgisizliğin ölümsüz olur belki. Olsun, ikisi de sana ait, ikisi de sana dair. Boş kalan şu son satırlar ne sevgine yeter ne sevgisizliğine. O yüzden gerek yok kelimelere. Biz de aşkıyla değil, ayrılığıyla geçenlerden olalım tarihe.
Hoş kal.
