Bilirsin aslında;

Olacağını bilirsin, kuraldır esastır nettir

Sondur…

Her şey değişir hiçbir şey aynı kalmaz

Her şey kabul edilebilir mi?..

Alışmak, alışmayı reddediyorum belki de

Bildiğimi ve kabul ettiğimi sanıyordum

İnanmıyormuşum ki ben

Sen, sen hiç ölmezmişsin gibiymiş

Sen, hep orada bir yerde oturup

Sevgini de, hüznünü de belli etmeden

Ortaya öylesine sataşan dert yanan, hizmet bekleyen

Hatta arada canımızı sıkan, isyan ettiren

Bununla da varlığın büyük değerken;

Anne olman, ata olman

Hele de babamdan yadigâr gibi emanetken

Orada öylece hep oturacaksın ve

Bu hiç bitmeyecekmiş gibiymiş.


Hastaneye gitmiştik olayın en başı

Abim birlikte fotoğrafınızı çekmişti, resimde gülüyorsun

Bakınca, içimde gülüyorsun

İçim nasıl da acıyor anne…