nasıl beraberken güzelse siyahla beyaz
biz de öyleyiz solmayan renkler eşliğinde
nasıl filizlenirse bir ağaç baharda
biz de öyleyiz
yaşlanmak mühim değil de
sensiz yaşlanmak soğutuyor insanı yaşamaktan
ilkbaharda çıkıp gezesi gelmiyor insanın yemyeşil ağaçlar altında
kapanıp da odaya yazmak geliyor içinden
yazmak da kanamaktır bir bakıma
kan diyorsak elbet bulunur ademde
elbet akıtacak bir kağıt
paylaşacak bir hayat bulsun
eğer koparsa bir gün kıyamet
sana son şiirim bu olsun
