Gökyüzünden yere serpilen
Küçük kar taneleri,
Buruk bir mutluluk,
İçinde yeşeren umudun son kırıntıları,
Pişmanlık;
İçini dolduran cehennem ateşi,
Küçük ayaklarının karda bıraktığı
Derin izler,
Kulaklarını dolduran hafif bir müzik
Önünden geçtiği kafede çalan
Ve müziğin hatırlattığı
Tozlu raflardaki tatsız anılar,
Pişmanlık
Ayaklarını zorla sürüyor,
Ama kararlı,
Son bir veda,
Kalbinin tekrar atabilmesi için
Son bir şans.
Kar taneleriyle dans eden
küçük yağmur damlaları,
İstasyon yaklaşıyor,
Pişmanlık;
Ruhunu paramparça eden bir bıçak,
Tren düdüğü;
Bir kadın çığlığı,
Adımları duruyor.
Birkaç adım ilerideki adam
Ve yanındaki küçük bavulu,
Dünyasını sarsacak bir depremin;
Gittikçe yaklaşan ayak sesleri,
Artçı sallantılar,
Artık her bir yağmur damlası
Beynine saplanan bir ok.
Adam bankta,
Hala onu görmüyor,
Görmemeli.
Ama son bir veda?
Sırılsıklam,
Birkaç adım daha...
Yapamaz,
Hazır değil.
Kabulleniş;
İçindeki şeytanların zevk dolu çığlıkları:
"Korkak!"
Adamın yanındaki kadın,
Konuşmalar,
Adamın yüzündeki telaşsız gülümseme,
Kadının kafası adamın omzuna yerleşiyor,
Bir mutluluk tablosu gibi.
Kıskançlık;
Ruhunu esir alan zifiri bir karanlık,
Kanında kaynayan saf zehir.
İkinci kabulleniş;
Şeytanların çığlıkları şimdi kahkalarla karışıyor.
Gözlerinden düşen damlalara
Yağmur karışıyor,
Sanki bulutlar da biliyor,
Acıları ortak,
Buruk bir tebessüm.
Gökyüzünden üstüne serpilen
Kar taneleri,
İstasyondaki gürültü,
Tarih: birinci ayın on ikisi,
Saat: beşi çeyrek geçiyor,
Heba edilen bir son şans,
Artık yolun sonu,
Kalkan trenin ardından gelen
Sessiz çığlıkları,
Boynuna bir ilmek,
İpin ucu buluta bağlı.
Gökyüzünden sarkan ceset
Ve yüzünden düşen
Acı tebessüm.
Gökyüzünden sarkan,
Acının tebessümü.
Ölüm saati: 17.15
