Turuncu yerini maviye bıraktığı zaman

Bir tatlı hüzündür yeryüzünü saran

İşte o zaman

İlhamını geceden alır, sanatla uğraşan.

Gün yine batıyor.

Ufukta kızıl bulutlar, acı içinde kıvranıyor.

Güneş hünerini sergilerken,

Dağlar silüete dönüyor;

Bir mavi yeryüzüne yavaşça iniyor.

Ve birazdan saçların saracak gökyüzünü.

Ve ben, bu sonbahar akşamında,

Yalnızlığın ortasında;

Defalarca öleceğim...