Sonbaharı beklerdik biz seninle
Aşık olmaya aşık olurduk her sonbahar...
Umudun ne demek olduğunu düşlerdik beraber
Umutsuzluğu tadardık her sonbahar
Sararıp dökülen yapraklarla beraber
Onları süpüren çöpçüleri de izlerdik
Her sonbahar yeniden doğduk,
Geceler geçmek bilmedi sabah erkenden buluştuk
Beraber olduk her gün, her akşam
Zaman anlamını yitirirdi beraberken biz...
Her yağan yağmurda beraber ıslanırdık
Şemsiyelerimizi bilerek almazdık
Çünkü biz ıslanmayı dahi aşk sayanlardandık beraberken
Yağmurlar, sağanak sağanak unuttururdu ayrılığı…
Seni özlemeyi unuturdum ben o mevsim
...
Sonra yağmurlar yerini kuru soğuğa bırakırdı
Dökülen yapraklar çürür kaybolurdu
Sonra anlardık bir şeylerin anlamsızlaştığını
Kuru soğuğun ardından kar bastırırdı tüm acımasızlığıyla
Bu çocukların gülen gözlerinin sebebiydi
Karın o soğuk yüzünü severdi çocuklar
Oysa bilmezlerdi bizim ayrılık fermanımızdı
Kahkahalarla karşıladıkları lapa lapa yağan kar
Bu kar bize lapa lapa ayrılığı hatırlatırdı
Derin bir sessizlik kaplardı her yeri
Derin bir karanlık
Sonra sen giderdin o karanlıkta
Bir daha ki sonbahara kadar özlerdim seni
...
Bir sonbahar yine gittin…
Yine özledim seni geriye kalan adları önemsiz mevsimlerce
...
Ardından sonbahar geldi yine
Yaprakların döküldüğünü izledim belki gelirsin diye ..
Sağanaklarda ilk defa unutmak yerine
En acı şekilde tattım ayrılığı
Farkında olmadan şemsiyemi de aldım
Sensizken bir anlamı olmadığını anladım ıslanmanın
Geceleri bağladım gündüzlere her gece
Güne öğlen başladım sen yokken
Senin yokluğundan çok ne oldu biliyor musun beni acıtan?
Seni sonbaharda özlemek…
Her yaz , her kış , her ilkbahar özlerdim seni ama bilirdim geleceğini
Her sonbaharda unutmuşken seni özlemeyi…
Gelmedin bu sonbahar...
Gecelerce özledim seni...
Furkan … 2007
