Bir sonbahar yalnızlığıydı yaşadığım,

Yaprak dökümlerine alıştı sandığım yüreğim,

Dökülen son yapraklarına ağladı bir kez daha.

Kim bilir daha kaç sonbahar,

Kaç yaprak dökümü saklıydı zaman denilen kitabın okunmamış sayfalarında,

En sağlam yaprakların kopuşu,

Dayanılması güç acılar yaşatıyordu yüreğime,

Ve yaşanan her acı, daha çok şey öğretiyordu.


Bir sonbahar yalnızlığıydı yaşadığım,

Bir kavşakta durdum ve bekledim.

Yön levhası yoktu beklediğim kavşaktan ayrılan yolların hiçbirinde,

Yüreğim kılavuzum oldu yürüdüm...


Bir sonbahar yalnızlığıydı yaşadığım,

Seçtiğim yolda yürürken sadece bir kişinin ayak sesleri duyuluyordu...


2012