Kâf!
Görmezler yazları çirkin yasinliler
Tabutlar, mezarlar ve yayanlar
Kalan son yudum bu
Buyruğun deşer benliğimi hû
Öyle hû ki kurumuş tutkallı unsuru;
Tekrar tekrar ve tekrar vareder hunharca
Eli kanlı yarenleri “yak kanıyla”
Evlat,
Anlattığımı anla lakin
İcraat olmaz kanıyla
Haydi!
Sure yazalım çöllere zalim kanıyla
Ya hû ya hû ya hû
Deşer benliğimi buyruğun
Sis çökertme tevhide
Birkaç şey daha yapma
Misal Mesih’i olduğu yerde tut;
Desinler ki çarmıhın boylamı kısa
Sanırsam Mesih bir seksen üçtür
Şu iple keselim bileklerimizi üç tur
Ey hû ey hû ey hû
Benliğimi deşer buyruğun
Şu beyhudeye fazla onca nimet
Ravilerim kastetsin canına
Ki ahdedeyim
Bundan böyle duyursun her kesime herkes
Herkesleşen bizden değildir
Senin dinin sana benim dinim bana
İctihad karavana
Sen hû sen hû sen hû
Ben riyakar putum
Kalbime en yakınsın
İçinde olmadığın vakit yolum harr
Nasipse gidicez bu yaz
Yazı göremeyen yasinlilerle
Bir derviş katledilmiş orada
Gömdüğüm akçeler yüzünden
Malımın kırkta birini, heyhat!
Ne de güzel yemişler kadılar
