Bu kadar kötülük arasında sıkışıp kaldım.
Kederli olmaktan çok şaşkınım. İnsanların bu kadar iki yüzlü olmasına şaşkınım. İkinci yüzlerinin bu kadar kötü olmasına. Sanki hayatın bir sürü evresinden geçmişim de bu evrede tıkalı kalmışım. Her şey olması gerektiği gibi değil. Her şey en azından şimdi, kötülerin planladığı gibi. Kötülük çarkı, inşasında yardımcı olanların başına yıkılacak da bu yaralar nasıl kapanacak.
Bu güven nasıl oturacak eskisi gibi yerine. Hiçbir şeye dahil olmadan ilerlememek yetmezmiş gibi birde savaşmak zorunluluğu doğuyor. Sonra boğuluyor insan savaştığı o yerde.