olmuyor. hangi yolları denersem deneyeyim. yanlış zamanda yanlış tercihleri yapmaktan yoruldum. mutlu olmaya çalışmaktan. böyleymişim gibi davranmaktan. beni bir gram bile sevmeyen insanlara zaman ayırmaktan. beni bir gram bile sevmemiş birisi için aylarca sürünmekten yorulmuştum. bitirmiştim. çünkü ben yapmazsam bunu, hayatımda olmamasına rağmen o yapıyordu. kimsenin vermediği sevgiyi arıyorum hala, salak gibi. biliyorum hayatta daha önemli şeyler var fakat, insan da bazen soruyor. hata ne? hata yoksa ben miyim? dışardaki insanlarda hata arıyorum hep. ya bensem hata olan? nerde yanlış yapıyorum, neden yapıyorum? sürekli bunu mu yaşayacağım? insanlar mutlu olurken, ruh eşlerini bulurken bende eksik olan ne? ruhum mu eksik yoksa? aslında zaten ruhumun eksik parçasını bulmaya çalışıyorum. çocuksu ruhumu canlandıran ruhu arıyorum uzun süredir. ya hiç yoksa? çocuk ruhumu, eksik tarafımı dolduracak bu kadar büyük Dünya'nın içinde bir tane bile ruh yoksa? nereye gideceğim o zaman? kime gideceğim boşluktayken? kime liman olacağım? kim bana liman olucak? yoksa ben hiç mi dümene geçmedim? bunların hepsi toz pembe bir filmden çıkan düşünceler mi? nedeni ne o zaman yaşamanın? koskocaman evde yalnız başına olduğumdaki hayatın anlamı nedir tam olarak? hayatın bir anlamı var mı, yoksa günü mü kurtarıyoruz yoksa? mutlu değilsek, yanlış zamanda, yanlış cümleler kuruyorsak ve bunun için suçluluklar duyuyorsak nasıl yakalayacağız akıp giden zamanı?