Bakıyorum göğün yıldızlı semasına, kaçmayı diliyor içimde bir nokta
Uzak diyarlara göç etmeyi...
Aynaya bakıyorum, ıslak saçlarıma
İçimden bir ses bağırıyor haykırırcasına
Fotoğraf albümündeki gülümseyen bir sıfat, anladım geçmiş değilmiş özlemim ve yok geleceğime inanç
Kendi göğsümü patlarcasına çarptıran ne zaman ne mekanmış anlaşılan
Anlayamıyorum, kapalı algılarım
Ne böylesine kapana kıstırabilir ki bir ruhu
Bir sahildeki bank ya da işlek bir cadde ve ikisinde de çalan alarm
Sanrılar beynimin kuytu köşelerinde her yerde her anda...
Çözüm benim sandım bu çıkmazdan başta, anladım tersiymiş varlığımın baştan
