Tekrar okuyorum kitabın sonunu
Farklı açılardan ele almak istiyorum olguyu
Hoca ve eşinin arasındakilerle ilgili
Eşi bilse içindeki soru işaretleri giderdi
Hoca bu yükü tek başına taşımak zorunda değildi
Bu iki kişinin bir olması demek değildi
Gönül o kadar geniştir ki, öyle çok şeyi kucaklayabilir ki
Sadece inanması gerekirdi
Düşündüğü gibi hiçbir yönü eşi için karanlık değildi
Anıları hiçbir şey kirletemezdi
Ama hazır olmamak anlaşılabilirdi
Eşinin yaptığı hata bazı farklılıklara
Kendisinin sebep olduğunu düşünmesiydi
Ne kadar narin görünse de bu,
Biraz narsist bir düşünceydi
Hoca için,
Gönül serbest kalmalıydı
Aşağı çeken o ses bir hamlede çıkarılmalıydı
Onunla savaşmalıydı
Heyecan ve istekler her zaman uğramasa da
Geldiğinde sahip çıkmalıydı
Belki hoca kendini suçlarken geçmişin yükünde
Bu kadar kolay değildi
Ama böyle sonuçlansın istemezdi
Geçmişte bazı hareketlerinde belki bencildi
Ama olanlarda suç onda değildi
Olsaydı iniş çıkışlar, olsaydı böyle savaşlar
Bulunsaydı en az kaygıyla yaşayışlar
Eşinin bezginliği de onun suçu değildi
Her şey onun da elindeydi
En çok o anlayabilirdi, denemeliydi, düşünebilirdi
Neşeli anlar hüzne de dönebilirdi
Bu doğal bir şeydi
Yalnız hissettirmemeliydi
Sonuçta aralarında olan çok güzel bir sevgiydi
Sahip çıkması,
Çıkmaları gerekirdi
Hayat kısa, sanıldığı kadar uzun değil. Bulduğumuz değerleri – mutluluğu, acıyı, sevgiyi- korumamız gerekir. Geri kazanmak için nasıl savaşmak gerekir?
