Söylesene İstanbul

Ah İstanbul seni bırakmak kolay mı?

Bazen güneşli bir günde beni şefkatle seven annem bazen ise gözümde bir damla yaş, ruhumda sızlayıp duran yaram, hasretiyle tükendiğim, yağmurlu bir günde kalbimde çarpan yıldırım, yani babam oldun. 

Eksik parçam, gönlümü emanet ettiğim sevdam işte sensin İstanbul.

Ah İstanbul senden ayrılmak kolay mı?

Meydan meydan, sokak sokak dert ortağım, binler yüz binler İstanbul.

Beni bırakma desem yanımda olur musun? 

Beni yine sev desem sever misin?

Dert ortağım, dostlarım, sessiz vapurların, yalnızlık ışıkların 

İşte İstanbul bu sensin 

Söylesene İstanbul 

Bu gece çok bir sessiz sokakların 

Ne oldu hüznüm seni de mi dağladı

Veda gecem diye mi bu yağmurlar 

Gülhane'de tek ve yalnızım 

Sadece sen ve ben İstanbul 

Ne zaman kavuşacağız İstanbul?

Kaç gün kaç gece silmem gerekir

sen olmadan bu ömürden 

Söyle bileyim 

Sayayım ne zaman kavuşacaksak o güne kadar 

Ne sen biliyorsun ne ben 

Hak bilir ya en iyisini 

Biz de en iyisi ona bırakalım