Bana verdiğin sözler var ya, hepsini eve götürdüm.
En sevdiğim saksılara ektim, hayallerimi yetiştirdiğim.
Çok soğudu biliyor musun evim? Aralık ayında kar yağdı yatağıma.
Baharları görmedim daha hiç senden beri, zaten komik değil mi? Baharda geldin sen bana.
Yaz gelince de sözleri almadan gittin.
Onlar büyüdü hep saksılarımda, sakladığım köşelerime yerleştirdim.
Hep çok soğuktu zaten sözlerin, sezgilerime yediremedim.
Kediler çok üşüdü o zamandan beri.
Gelmediler de zaten bir daha bana, onları da aldın giderken.
Hâlâ aynı şarkı kulağımda,
Hâlâ, ama hâlâ, aynı tabak masada.
Hâlâ herkesi içime davet ediyorum.
Belki seni bulurlar, gitmemişsindir diye
Belki, ama belki, hep belki.
Hâlâ, ama hâlâ, hâlâ.
Soğuk, çok soğuk, donuk.
Büyüdü, daha büyüyor, daha solmadı.
Bunlarla yaşıyorum ben, her bir gün yeniden.
Yine, yeni, yeniden.
Her bir ânı tekrardan yaşıyorum.
Gidecek misin artık benden?
