Ah yine gece
ve yine sözcüğüyle başlayan cümlelerim
doğuyor yine
hiçbir yerde bulunamama hissiyle dolanıyorum
yalnızca gülücüklerim izini bırakıyor benim
gölgelerim binlerce ardımda.
.
Her yer bana bağırıyor
bütün hikayeleri sanki duyabiliyorum
içimdeki anlatım susmuyor hiç
kendimle başbaşa kalamıyorum bu yüzden
hatırlamakla aralanıyorum
.
Sebebi milyonlarca olabilir
ruhumdaki coşkulu işkencenin
bilmeden öleceğimi biliyorum sadece
ve sabahtan hep şüpheleceğim
.
Mutluluklara karışabilirim
başkasının heyecanından kanatlarımla
aniden yükselen sevincim uyumlanabilir
fakat içimdeki tanımsızlıklar da var
ve çok fazla nedensiz alevlerin arasında
ruhum.
