Geçmişte yaşamayı seçtiğim günler oluyor ara sıra.
Mutlu olduğumu düşündüğüm zamanlara gidiyorum,
sanki hep oradaymışsın gibi.
Bazen seni tanımadığım günleri özlüyorum.
Hayatımda olmadığın anları hayal ediyorum.
Yine de o gün seninle tanışıyorum.
Sonunu bilsem de izlemeye devam ediyorum.
Farklı senaryolar okuyorum zaman zaman,
sonları hep senin tarafından yazılmış.
Değiştirsem de cümleleri, senin sonunla bitmesine izin veriyorum.
Özlemek, hiç görememek demek mi seni?
Sesini duyamamak, yeni saniyeler ekleyememek hayata,
Yoksa
Yanımda hissetmek mi varlığını, hayallerime gelmene izin vermek...
Yeniden oluşturmak seni kendimde,
Özlemek,
Ha,
Hiç önemli olmamıştı bu güne değin.
Artık düşünmesem, bir defter tutmaya başlasam en başından
Belki,
Birlikte söyleriz şarkıları yeniden, yine izleriz durgun denizi
Bu sefer,
Ben nefes alan, sen nefesi veren içime
Sadece bir kişi görünürüz
Sorun değil,
Seninle biten bir hikaye bu
