Duruyor önümde bir kitap
Ne açabiliyorum ne rafa kaldırabiliyorum
Küllükte bir sigara söndürmeye kıyamadığım
Masamda en güzel resmin
Gerçi hepsinde güzelsin
Ne bakabiliyorum ne gözümü alabiliyorum
Şu aralar böyleyim
Ne yürüyorum ne de durabiliyorum
Kendimi öldürmektense bir şekilde vakit öldürüyorum
Çekiyorum içime, sigara ile hava karışımı bir şey
Kesiyor nefesimi, hissediyorum
Aynı sen gibi onu da çok seviyorum
Umutlar aşıladım senin üzerinden
Sende iyi olacak gibi sanki bu sürüngen
Başkaldırdım düzene bir sana eğildi başım
Anlamsızmış sensiz geçen yaşlarım
Boş yere kurutmuşum gözümde yaşları
Bir bir yerine oturuyor seninle hayat taşları
Perperişan hayatıma dönüp bakıyorum
Geleceğime seninle ışık tutuyorum
Bayram sabahına heyecanla uyanmamamdan çoçuk olmadığımı kestiriyorum
Büyümüşüm artık acıyla kederle
İnancım yolunu kaybetmiş
Ruhum çarmıha gerilmiş
Sesim kesilip dilim keskinleşmiş
Çok şey olmuş, mutluluk olmamış
Yakışmamış, biraz abes kaçmış
Bol gelip içinde küçücük kalmışız
Çocuk parkları almaz
Kıraathaneler tecrübesiz saymış
Ruhumuz başka yüzyıla yol almış
Bedenimize toprak, insanlığa kurşun atılmış
Bana bir sevda verilmiş
Ayaklarım onun peşine düşmüş
Ben olmak dışında her şey olmuşum
Senin olmak dışında herkesin olmuşun
O yerde olmak dışında her yerde olmuşum
Ahmet Kılınç
2021-05-27T08:56:10+03:00Yorumlarınız için çok teşekkür ederim ❤️❤️
Serhat Tepe
2021-05-26T11:43:29+03:00Özellikle bazı tezatlıklar üzerinden oluşmuş özgün, güzel dizeler var ama genel kurgunun birkaç kavram üzerine karışık dağılması akışı anlamayı güçleştirirken "sen" hitabını sık görmek biraz sıradanlaştırdı bana göre. Yine de kötüydü diyemem, kalemine sağlık.