Ağaçtan düştüm
Ellerim ayaklarım çizik
Duygularımdan içeri bir kıymık battı
Ah dedim
Bu muymuş
Yolum üzeri orman
Düşmem gereken onlarca ağaç
Deyin bana sığ aklımın ufku ne tarafta
Uçup gitmek var da
Kim düşecek şu yol üzeri ağaçlardan
Ayaklarım altı su topları
Yürüdükçe acısı akıyor
Vah dedim
Acılar ne çok akışkan
Çare aramıyorum
Çare sensin diyorlar
Tamam benim
Patlak ayaklar
Çizik eller
En çok benim çareler
Yatıyorum ağlamak basıyor
Kalkıyorum ağlamak çekiyor canım
Ben aslında bir süngerim
Yaşanmadan geçen hayatların acısını emiyorum
Ben kendim dışında herkesin ağlamasıyım
O yüzden bitmiyor
Ben yıllarca ağlamalıyım
Hatta ölene kadar
