bir saat önce yaptığım kahve masanın üzerinde soğuyor.disarda dünden iyi bir hava, içimde giderek katılaşan bir ağırlık.. yanaşıp sokağa bakıyorum
pencereden, parkta çocuklar eğleşiyor kadınlar kapı önlerinde. nasıl da hiçbir şey olmamış gibi yürüyor sokağı yaşlı adam, elinde pazardan taşıdıgi poşetler.
akşama ocak yanmali, yemek pismeli insan sıradan gibi görünen işlerine gömülmeli bir süre.. demek yeryüzü yarılsa, ve çekilse el ayak bomboş bir arazi
gibi kalsa bile dünya, yaşamak galip gelirmiş hepsinden. o ki yaralı bir kuşsun artk, kanadın senden kopup ayrılmış. göğsünde bir yük gibi taşırsın yaşamağı
yine de galip gelir senden.
sürüklenip durursun peşinden..
