Kelimelerini alıştırdığın her korkaklık,
Kaçtığın her diyalog,
Göz göze gelemeyiş,
Kendinleyken düğümlenen boğazın...
Bir kimseyle konuşsan da çabuk kısılan o sesin,
Zamanında cam gibi keskin, aslan kadar cesur bakan gözlerindeki ürkeklik..
Kendini bulduğun; aslından uzaklaştığın,
Buldun da bunadın mı?
Bulamadıklarından bunaldın mı?
Sessizliğin dili en acıtan nidadır.
Bir gün tutup konuşuverirsen eğer; en bilindik bilinenle..
Eteğinin pilelerinden tutup belini bükerek sahneye çıkan o çocuğun;
Utancıyla heyecanı arasında,
Son bulması ümidiyle.
